1987 – Në Tiranë, vdiq L(la)zar (S)otir (Gush)o, poet – i njohur me akronimin Lasgush dhe mbiemrin Poradeci, qyteti ku kishte lindur më 27 dhjetor 1899. Lasgushi u arsimua ne Manastir, Athinë, Bukuresht. Më 1924, qeveria e Fan Nolit i dha bursë studimi për në Universitetin e Grazit në Austri, ku merr titullin doktor në Filologji. Më 1934, Lasgushi kthehet në Shqipëri dhe punon si mësues. Viti 1944 e gjen pa punë. Më 1947, Lagushi merret si perkthyes në shtëpinë botuese Naim Frashëri. Emri i tij në fushën e letërsisë fillon të dëgjohet gjithnjë e më rrallë. Ja dy poezi te Poradecit, të dyja me një mbyllje të zymtë a pesimiste:
1
Dimri
Shpirti im që sot u mbyll
dhe gezimin m’a perzuri.
nëpër mal e nëpër pyll
zu dëbora prej qëkuri.
bjenë flokët një-nga-një
mi katundin e shkretuar.
dyke mardhur nënë të
dheri fjet e ri mbuluar
flet nga-dalë shpirti im,
dhe në zi pikoj si fleta,
pa më qit as pipëlim
tërëfili, tere jeta.
në kaq heshtje-e qetësi
ndjej vajtimthin e nje shpesi:
psherëtin me zë të ti
jet’ e trembur se mos vdesi…
2
Vrapojnë Zemrat
Me sulm të ri, me shpirtin plot
Ti bën një vrap për t’udhëtuar.
Bën dhe një si vjet dhe sot,
Dhe një dhe mot e pa pushuar.
Dhe nuk pyet për ngaj po shkon,
Që ngaj po vjen ngaj të fryn era.
Vec udhëton vec përparon,
Si vjet e sot e mot përhera.
Dhe ik…e ik…e ik…e ik…
E ja! këputet zemr` e shkretë.
E ja! përshembet vrap i lik
E bje përmbys përgjithëjete.
E pa t’u tharë pika lot,
Vrapojnë zemerat e tjera,
Me sulm të ri, me shpirtin plot,
Si vjet e sot e mot përhera.